دلنوشته “از کمالگرایی تا کافی بودن: سفر یک مادر”

اینجا، پشت این صفحه، مادری ایستاده است؛ مادری که زمانی فکر میکرد باید بینقص باشد تا دیده شود. سالها ایدههایم را در ذهن پرورش دادم، اما به تعویق انداختم. چرا؟ چون ترس از اشتباه، اشتیاقم برای حرکت را تحتالشعاع قرار داده بود. اما امروز، دیگر اینگونه فکر نمیکنم.
آلبرت انیشتین گفته است: «کسی که هرگز اشتباه نکرده، هرگز چیز جدیدی را امتحان نکرده است.» این جمله را نهفقط خواندم، بلکه تصمیم گرفتم زندگیاش کنم. از منطقه امنم بیرون آمدم، خودم را در مسیر تجربهها قرار دادم و به خودم اجازه دادم اشتباه کنم. مثل همین حالا که میدانم این صفحه با همه کموکاستیهایش، شبیه ایدهآل ذهنم آغاز به کار نمیکند، اما با شما رشد خواهد کرد.
مادر شدن این فرصت را به من داد تا دنیایی نو ببینم. مثل بسیاری از همنسلانم، زمانی انسانی تکبعدی بودم، اما حالا حس میکنم به اندازه سن دخترم رشد کردهام. نمیخواهم بگویم این مسیر همیشه هموار بوده—بارها به ته دره افتادم و دوباره ایستادم. اما در نهایت، اینجا هستم: یک انسان کافی، یک مادر کافی.
رشد شخصی مادران برای من به معنای پذیرش نقصها و یافتن قدرت در آنهاست. این مسیر، من را به زنی تبدیل کرده که نهتنها برای خود، بلکه برای دخترم الگویی از شجاعت و تابآوری است.
حالا میخواهم کنار شما بایستم. اگر حتی به تعداد کمی از زنانی که این مسیر را طی میکنند کمک کنم، رسالتم را انجام دادهام. میراثی که برای دخترم میگذارم این است:
نترسید.
به خودتان اجازه بدهید اشتباه کنید.
از مسیر لذت ببرید.
چون امروز، به این باور رسیدهام که زندگی یک مسیر است، نه یک مقصد. پس تا میتوانید، از مسیرتان لذت ببرید، رشد کنید و بدرخشید.
حالا نوبت شماست! آیا رویاهایی داشتهاید که به خاطر ترس از شکست کنار گذاشتهاید؟ در “اَمی اَیا” داستانتان را با ما به اشتراک بگذارید. شاید تجربه شما الهامبخش دیگر مادران در مسیر رشد شخصی مادران باشد. بیایید با هم رشد کنیم و بدرخشیم!