وقتی انزوای مادری، دنیای حرفه‌ای‌ات را غریبه می‌کند
مادری و هویت حرفه‌ای: روایتی از انزوا تا بازیافتن خود
مقدمه: دعوتی که احساسات را به هم می‌ریزد
دعوت به دیدار با همکاران سابق برای مادران تازه‌وارد به دنیای فرزندپروری، دریچه‌ای به گذشته باز می‌کند—دوره‌ای که هویت حرفه‌ای‌شان برجسته بود. اما گاهی این دعوت به‌جای نوستالژی، موجی از تردید و احساس ناکافی بودن به همراه می‌آورد. این روایت، داستان مادری را روایت می‌کند که در چنین دیداری، شکاف عمیق بین مادری و هویت حرفه‌ای خود را تجربه کرد.
روایت: از شوق دیدار تا انزوای ناخواسته
شش ماه پس از تولد نوزادم، همکاران سابقم مرا دعوت کردند. با ذوق و اندکی اضطراب پذیرفتم—شاید فرصتی برای فرار از چرخه شیردهی و شب‌بیداری. اما وقتی در جمعشان نشستم، انگار به دنیای دیگری قدم گذاشتم. آن‌ها درباره پروژه‌های جدید و فناوری‌های نوین صحبت می‌کردند، اما من حرفی برای گفتن نداشتم. داستان‌هایم از لبخند فرزندم در برابر موفقیت‌های حرفه‌ای‌شان کوچک به نظر می‌رسید.
هر کلمه‌شان مرا از خودم دورتر می‌کرد. احساس می‌کردم مهارت‌هایم زنگ زده شده و دانشم قدیمی است. وقتی به خانه برگشتم، به‌جای شادی، غمی عمیق قلبم را فشرد. مادری و هویت حرفه‌ای برایم ارزشمند بود، اما چرا این هویت جدید نمی‌توانست اعتمادبه‌نفسم را پر کند؟ گریه‌ام گرفت—نه فقط به خاطر دوری از کار، بلکه به این دلیل که نمی‌دانستم چگونه خودم را دوباره پیدا کنم.
چرا این احساس برای مادران آشنا است؟
این تجربه برای بسیاری از مادران آشناست. مادری و هویت حرفه‌ای گاهی ما را در جزیره‌ای از انزوا قرار می‌دهد. جامعه از ما مادری بی‌نقص می‌خواهد، اما وقتی به دنیای حرفه‌ای بازمی‌گردیم، با معیارهای متفاوتی سنجیده می‌شویم. ترس از عقب‌افتادگی یا فراموشی، سایه‌ای بر زندگی ما می‌اندازد.
این احساس از فشارهای اجتماعی سرچشمه می‌گیرد: باید هم مادری فداکار باشیم و هم حرفه‌ای موفق. اما حقیقت این است که مادری و هویت حرفه‌ای سفری چندوجهی است—نه فقط مراقبت از کودک، بلکه بازسازی خودمان.
دعوتی برای تاب‌آوری و رشد
اگر این حس را تجربه کرده‌اید، بدانید تنها نیستید. مادری و هویت حرفه‌ای فرصتی برای کشف لایه‌های تازه از خود فراهم می‌کند. شاید امروز احساس کنید از قافله حرفه‌ای عقب مانده‌اید، اما مهارت‌هایی مثل صبر، مدیریت بحران و همدلی که آموخته‌اید، به اندازه دانش فنی ارزش دارند.
در “اَمی اَیا”، باور داریم شما هنوز همان فرد توانمندید، فقط زبان جدیدی یاد می‌گیرید—زبان مادری و هویت حرفه‌ای. فیلم Nightbitch، که در بخش فیلم و کتاب اَمی اَیا معرفی شده، این احساس انزوا و خشم پنهان مادران را منعکس می‌کند. این فیلم به ما یادآوری می‌کند که پذیرش همه جنبه‌های وجودمان، کلید بازیافتن خود است.
فراخوان به اشتراک‌گذاری
شما چطور بین مادری و هویت حرفه‌ای تعادل برقرار کرده‌اید؟ لحظه‌ای که احساس کردید خودتان را گم کرده‌اید کی بود؟ داستان‌هایتان را در “اَمی اَیا” با ما به اشتراک بگذارید—شاید روایت شما راهنمایی برای مادری دیگر باشد.
